ارد بزرگ: فرمانروایان با تجربه از همان چشمه ایی می نوشند که مردم را سیراب می کند .
ارد بزرگ: سیاستمداری که تنها به پیشروی می اندیشد دمادم برای خویش دشمن تراشی می کند .
ارد بزرگ: آنگاه که مردم بر داشته های خویش آگاه باشند دیگر تن به ستم نمی سپارند .
ارد بزرگ: سرنگونی با آدمهای شتابنده ( عجول ) زاده می شود .
ارد بزرگ: شادی کجاست ؟ جای که همه ارزشمند هستند .
ارد بزرگ: کسی که آزادی می جوید زندانی برای اندیشه های دیگر نمی گسترد .
ارد بزرگ: سخن گفتن از دوستی و دشمنی پایدار در سیاست ، خنده آور است .
ارد بزرگ: سرآمد دشواری و سختی دانایست و دانا چشم خویش را بر بسیاری از زیبایی های زود گذر گیتی خواهد بست .
ارد بزرگ: بی مایگی و بدکاری پاینده نخواهد بود ، گیتی رو به پویندگی و رشد است . با نگاهی به گذشته می آموزیم : اشتباهاتی همچون برده داری ، همسر سوزی و … را آدمیان رها
نموده اند ، خردورزی ! آدمی را پاک خواهد کرد .
ارد بزرگ: اهل خرد و فرهنگ همیشه زنده اند .
ارد بزرگ: اندیشه پروازگر است جایی فرودش آوریم که زیبایی خانه دارد .
ارد بزرگ: آدمی تنها زمانی دربند رویدادهای روزمره نخواهد شد که در اندیشه ایی فراتر از آنها در حال پرواز باشد .
ارد بزرگ: اندیشه و انگاره ای که نتواند آینده ای زیبا را مژده دهد ناتوان و بیمار است .
ارد بزرگ: تن پوشی زیباتر از سرشت و گفتار نیکو سراغ ندارم .
ارد بزرگ: گاهی شالوده و ریشه شکست های بزرگ ، از اشتباهات بسیار ریز و کوچک سرچشمه می گیرد .
ارد بزرگ: فرومایگان پس از پیروزی ، همآورد شکست خورده خویش را به ریشخند می گیرند .
ارد بزرگ: غروب جان آدمی ، سپیده دمی به جهان دیگر است .
ارد بزرگ: آنکه همه چیزش را به جهان می سپارد و خود سخن تازه ایی ندارد نباید مدعی داشتن خرد باشد و دانش .
ارد بزرگ: زاد روز ما با تاری نادیدنی به هزاران زاد روز دیگر گره خورده است ، مرگ هم زاد روزیست همانند زاده شدن که بدرودی است به جهانی دیگر…
ارد بزرگ: جهان همواره در حال دگرگونی و رشد است نباید این پویندگی را زشت دانست ، باید همراه بود و سهمی از این رشد را بر عهده داشت .
ارد بزرگ: بی پایبندی به نظم در گیتی ، ویژگی آدمهای گوشه گیر است که عشق و احساس را سپر دیدگاههای نادرست خود می کنند.
ارد بزرگ: نرمش و سازگاری با گیتی از هر کمین دلهره آوری ، رهایی مان خواهد بخشید .
ارد بزرگ: گیتی همواره در حال زایش است و پویشی آرام در همه گونه های آن در حال پیدایش است .
ارد بزرگ: ریشه کارمند نابکار ، در نهاد سرپرست و مدیر ناتوان است .
ارد بزرگ: بازده روزهای سخت ، بسیار بیشتر از دوران سرخوشی ست .
ارد بزرگ: روزهای سخت گامهای آینده ما را استوارتر و تندتر می کند .
ارد بزرگ: امید در درون کسی که هنوز راهی را برای خویش برنگزیده جای نمی گیرد .